Πρέπει πάντοτε νὰ θυμόμαστε τὸ θάνατο

 

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

 Μικρὸς Εὐεργετινός

Τρία πράγματα ἀποκτᾷ μὲ δυσκολία ὁ ἄνθρωπος - καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ συντηροῦν ὅλες τὶς ἀρετές: τὸ πένθος, τὰ δάκρυα γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἡ θύμηση τοῦ θανάτου του. Γιατὶ ὅποιος καθημερινὰ συλλογίζεται τὸ θάνατο καὶ λέει στὸν ἑαυτό του, «Μόνο τὴ σημερινὴ μέρα ἔχω νὰ ζήσω σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο», αὐτὸς ποτὲ δὲν θ᾿ ἁμαρτήσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος, ἀντίθετα, ἐλπίζει πὼς θὰ ζήσει πολλὰ χρόνια, αὐτὸς θὰ πέσει σὲ πολλὲς ἁμαρτίες.

Ὁ Θεὸς φροντίζει νὰ διατηρεῖ καθαρὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τὸ δρόμο τῆς ζωῆς ἐκείνου, ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ δώσει λόγο γιὰ ὅλες του τὶς πράξεις στὸ Θεό. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἀδιαφορεῖ λέγοντας, «Ἔχω καιρὸ ὡς τότε», βρίσκεται δίπλα στοὺς δαίμονες.

Ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Γλυκυτητα καί σοφία στάζουν τά λόγια σου, τοῦ εἴπανε μέ θαυμασμό οἱ συνομιλητές του.  Πόσο ἀληθινός εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, «ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοί, καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μένει»¹²⁹!  Κι ἐσύ λοιπόν, πάτερ, μένοντας ἑνωμένος ὅλος μ’ Ἐκεῖνον, λαλεῖς καί τά δικά Του λόγια.  Γι’ αὐτό ἀπάντησέ μας σέ τοῦτο, πού μᾶς ἔρχεται φυσιολογικά στό νοῦ μετά ἀπ’ ὅσα εἶπες: Πῶς συμβαίνει νά μπαίνουν κάποτε σέ πλοῖο πολλοί ἄνθρωποι, ἀπό διαφορετικά μέρη, καί σέ μιά τρικυμία νά πνίγονται ὅλοι;  Σέ μιά τέτοια περίπτωση, εἶναι σ’ ὅλους ἀνεξαιρέτως προορισμένο ἕνα τόσο ἀξιοθρήνητο τέλος;

-Πολύ ψηλά στοχεύετε! τούς εἶπε ὁ ὅσιος. Αὐτά μόνο ὁ Θεός τά ξερει καί τό Πνεῦμα Του τό Ἅγιο.  Μέ τή βοήθειά Του ὅμως, θά σᾶς διηγηθῶ ἀκόμα κάτι σχετικό.

Καί ἄρχισε νά τούς διηγεῖται γιά κάποιον καραβοκύρη, πού τόν ἔλεγαν Θεόγνωστο. Αὐτός εἶχε ἕνα πλοῖο μεγάλο, μέ πλήρωμα ἴσαμε τριάντα ἄντρες.  Μετέφεραν ἐμπορεύματα καί ταξιδιῶτες,   κι ἔκαναν, γενικά, ὅλες τίς δουλειές τῶν ναυτικῶν. Ἔκαναν ὅμως καί πολλές παρανομίες, πού δέν ἄρεσαν στό Θεό.

Ἡ ἐναντίωση στόν Θεό. Πατήρ Θαδδαῖος Βιτόβνιτσας

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ

Ερώτηση: Τί σημαίνει να είναι κανείς εναντίον του Αγίου Πνεύματος;

Απάντηση π. Θαδδαίου:

Είναι αμαρτία, το να προσβάλλει κανείς το Άγιο Πνεύμα, η οποία δεν μπορεί να συγχωρεθεί ούτε σ' αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο....

Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος είναι επιμονή στο να μην μετανιώσει κανείς και εναντίωση στην αλήθεια.

Αυτό σημαίνει να λες συνεχώς σε κάποιον άνθρωπο να μετανιώσει, αλλά αυτός να μην θέλει να μετανιώσει... Ο τέτοιου είδους άνθρωπος πιστεύει πώς δεν είναι αμαρτωλός και συνεχίζει να επιμένει να μην μετανοεί. Αυτός εναντιώνεται στην αλήθεια. Μάταια όλα όσα του λες, μάταια του λες πώς παντού υπάρχει ο Θεός. Μάταια του λες πώς βρίσκεται κοντά μας, ότι είναι Ζωοποιός... Όλα είναι μάταια. Αυτό δεν μπορεί να συγχωρεθεί ούτε σ' αυτό τον κόσμο ούτε στον άλλο, επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να αλλάξει...

Κάποτε ένας γέροντας πήγε στον Αγ. Αντώνιο και του είπε:

"Οὐ δύναμαι διαψεῦσαι Ἑαυτόν. Ἐγώ εἰμί ὁ Νομοθέτης τοῦ οὐ φονεύσεις."

Φαινόταν ὅτι ἦταν ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Συμμετεῖχε στίς φιλανθρωπικές δραστηριότητες τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἐνορίας της, ἐξωμολογεῖτο καί κοινωνοῦσε. Ὅλοι ἔλεγαν ὅτι ἡ κυρία Φρόσω ἦταν μιά πολύ καλη Χριστιανή.
Ἡ κωμόπολή ὅπου ζοῦσε, δέν ἀπέχει πολύ ἀπ᾿ τή Θεσσαλονίκη. Συχνά κατέβαιναν Ἁγιορεῖτες Πνευματικοί κι ἐξομολογοῦσαν ὅσους ἀπ᾿ τούς ἐκεῖ κατοίκους ἤθελαν. Ἡ κυρά- Φρόσω ἦταν μία ἀπ᾿ αὐτούς. Εἶχε μάλιστα καί μιά ἰδιαίτερη ἀγάπη στήν Παναγία. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τήν ἐπεκαλεῖτο πολύ. Εἴτε μαγείρευε, εἴτε σκούπιζε, ψιθύριζε: "Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς". Καί πράγματι, Ἐκείνη ἦταν τελικά πού τήν ἔσωσε μέ τίς πρεσβεῖες Της, γιατί, δυστυχῶς, ἡ καλή- κατά τά ἄλλα- κυρά Φρόσω, δέν ἐξομολογεῖτο εἰλικρινά τίς ἁμαρτίες της. Ἀπέκρυπτε ἀπ᾿ τόν Πνευματικό τήν πιό μεγάλη.

Γιατί καθυστερεῖ ἡ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ στό παρατεινόμενο δράμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ;

Οι γέροντες, οι μαγικές συνταγές και τα δώρα της μετάνοιας!

«Αδελφέ σώσε με! Πρέπει να βρω τον γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους. 

Καταστρέφεται η οικογένειά μου. Άρχισαν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί και δεν ξέρω τι να κάνω. Και δεν έφθαναν όλα αυτά ξεκίνησαν και οι καυγάδες με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Για όλα φταίω εγώ. Πιστεύω όμως ακράδαντα πως κάποιος η κάποια μου έχει κάνει μάγια! Γι’ αυτό αναζητώ τον γέροντα να μου λύσει το πρόβλημα…»!

Η απογοήτευση και η απελπισία διακρινόταν από τη φωνή του και αποτελούσαν δείγμα της τραγικής κατάστασης που βρισκόταν ο ανωτέρω χριστιανός! Καθώς μου περιέγραφε με λεπτομέρειες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τον διέκοψα ξαφνικά και του είπα:

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε.Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

 Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ἕνας ἀδελφὸς ἔκανε συνεχῶς αὐτὴ τὴν προσευχὴ στὸ Θεό:

- Κύριε, δὲν ἔχω φόβο Θεοῦ! Στεῖλε μου λοιπὸν κεραυνὸ ἢ καμιὰν ἄλλη τιμωρία ἢ ἀρρώστια ἢ δαιμόνιο, μήπως κι ἔτσι ἔρθει σὲ φόβο ἡ πωρωμένη μου ψυχή.

***

Ἄλλοτε πάλι παρακαλοῦσε κι ἔλεγε:

- Ξέρω πὼς ἔχω πολὺ ἁμαρτήσει ἐνώπιόν Σου, Δέσποτα, καὶ πὼς εἶναι ἀναρίθμητα τὰ σφάλματά μου. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν τολμῶ νὰ Σοῦ ζητήσω νὰ μὲ συγχωρέσεις. Ἂν ὅμως εἶναι δυνατόν, συγχώρεσέ με γιὰ τὴν εὐσπλαγχνία Σου. Ἂν πάλι εἶναι ἀδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ μὴ μὲ κολάσεις στὴν ἄλλη. Κι ἂν εἶναι καὶ τοῦτο ἀκόμη ἀδύνατον, στεῖλε μου ἐδῶ ἕνα μέρος τῆς τιμωρίας καὶ ἀλάφρωσέ μου ἐκεῖ τὴν κόλαση.

Ἐγωισμός-‘Υπερηφάνεια: τό κύριο αἴτιο τῆς κατάθλιψης καί τῶν ἄλλων «ψυχολογικῶν»

 

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἐγωισμός-‘Υπερηφάνεια: τό κύριο αἴτιο τῆς κατάθλιψης καί τῶν ἄλλων «ψυχολογικῶν»¹.

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο γεμάτο πάθη ψυχικά καί σωματικά. Ἀπό τά κυριότερα πάθη τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι τό πάθος τῆς ὑπερηφανείας.

Εἶναι «τό Γενικό Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν»², ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος. «Ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἐγωισμός, ἡ κενοδοξία κ.λπ. ἐκτός ἀπό τήν ἔπαρση, πού εἶναι ἑωσφορικός βαθμός, εἶναι τό ἴδιο πάθος μέ μικρές διαφορές καί διαβαθμίσεις. Ὁ ἐγωισμός εἶναι τό ἀναρχικό παιδί τῆς ὑπερηφανείας· δέν τό βάζει κάτω, ἐπιμένει. Ὅπως ὅμως τά δένδρα πού δέν λυγίζουν σπάζουν τελικά ἀπό τόν ἀέρα, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἐγωισμό, ἐπειδή δέν κάμπτεται, σπάζει τελικά τά μοῦτρα του. Μεγάλο κακό ὁ ἐγωισμός! Ἐνῶ καί ἀνάπαυση δέν ἔχει ὁ ἐγωιστής, πάλι ἐπιμένει!...»³.